prof. dr hab. n. med. Dawid Larysz
Specjalista neurochirurgii, neuropsycholog, logopeda. Ukończył Wydział Lekarski w Katowicach Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. Rozprawę doktorską na temat „Ekspresja genu EGFR w niskozróżnicowanych guzach glejowych mózgu” obronił w 2006 r. W 2013 r. uzyskał tytuł dr hab. n. med. na podstawie monografii pt. „Ocena wyników leczenia izolowanych kraniosynostoz u dzieci z uwzględnieniem aspektów klinicznych, biomechanicznych oraz neurorozwojowych”. Dodatkowo obronił pracę magisterską pt. „Ocena zaburzeń neurorozwojowych u dzieci leczonych z powodu izolowanego przedwczesnego zarośnięcia szwów czaszkowych” na Wydziale Historyczno-Pedagogicznym Uniwersytetu Opolskiego oraz Studia Podyplomowe z Biologii Molekularnej w Uniwersytecie Jagiellońskim.
Aktualnie konsultant w dziedzinie neurochirurgii Centrum Onkologii w Gliwicach, pracownik Zakładu Radioterapii. Od wielu lat związany z Oddziałem Neurochirurgii Dziecięcej Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka im. Jana Pawła II w Katowicach. Kierownik Centrum Leczenia Zaburzeń OUN i Wspierania Rozwoju Dzieci „KANGUR” w Katowicach. Od 2011 członek interdyscyplinarnego zespołu chirurgicznego Centrum Wad Twarzoczaszki Dziecięcego Szpitala Wojewódzkiego w Olsztynie. Założyciel oraz Prezes Polskiego Towarzystwa Leczenia Twarzy i Czaszki.
Zainteresowania naukowe są skoncentrowane w trzech dziedzinach:
1
Wielospecjalistycznej diagnostyce i terapii dzieci z wadami czaszki – jako pierwszy w Polsce wprowadził do praktyki neurochirurgicznej małoinwazyjne, endoskopowe metody leczenia dzieci z kraniosynostozami, we współpracy z inżynierami Politechniki Śląskiej w Katowicach opracował i wprowadził do codziennej praktyki klinicznej metody przedoperacyjnego planowania oraz oceny pooperacyjnej, zabiegów neurochirurgicznych w wirtualnej rzeczywistości, w tym zabiegów z użyciem metod osteogenezy dystrakcyjnej. Twórca interdyscyplinarnego centrum diagnostyczno-terapeutycznego „Kangur” w Katowicach, dedykowanego dzieciom i dorosłym z wadami czaszki, w którym stosowane są nie tylko metody chirurgiczne, ale także pełna diagnostyka i terapia neuropsychologiczna, neurorozwojowa oraz neurologopedyczna.